Dette vakre og vide og veldige land!
I den vaknande vår og i hausten sin brand,
i den sollyse sumar, i vinterens famn
vil me takka for landet, og kviskrar eit namn.
Dette namnet er NOREG,- det syng i vår barm.
Me det minnest, og hugen vert underleg varm.
Me ser fjellheimen vill, me ser skogbygdi still,
i den frostklåre vinter, i vårdagen mild.
Her hev Skaparen ødsla so rikt og so raust,
her er skiftande formar i vest og i aust.
Her er storlagde syner i nord og i sud.
Jotunheimar og Trolltindar høglovar Gud.
Kven kan gløyma dei fjordar og kvitkrona fjell,
gløyma skogar som syng, og dei fossande vell?
Kven kan gløyma lider med lauvtre i brand?
Kven kan gløyma det gode og allfagre land.
Her er velde og villskap og ynde og ro.
Her er angande fjellblom på fly og på mo.
Kven kan gløyma det herlege vårfugle-kor?
Kven kan gløyma den draumande nattsol i nord?
Her skein lyset frå himlen i hudretals år.
Enno fridom og fredstid i landet vårt rår.
Å, mitt folk, de som byggjer ved høgfjell og hav,
me må lova vår Gud for det landet han oss gav!
Trygve Bjerkheim.
